یک شغلِ شریف ساده

   امروز بعد از مدت ها، یک جفت کفش مشکی که درزِ چند سانتی کنار لنگه سمت چپش داشت رو بردم پیش کفاش خیابان شهید درویشی(ره) محمودآباد. سید بود. گفته شده بود مشهدیه. ولی خودش گفت مالِ افغانستانم و شهرِ مزار شریف. شاید ۴۰ سال باشه که اومده ایران. عکس پدرش که مرحوم شوده بود را بالای سرش نصب کرده بود. پیرمردی در لباس دینی و ریش سفید و شالِ سیاه. 

خوب حرف ها و درد دل ها را زد و شنید و آخرِ کار که گفتم چند مزدِِ دست، گفت ۲ تومن !!. کارت کشیدم و یک عکس یادگاری گرفتم و اومدم دنبالِ پیک نیک که داده بودم شیرش رو عوض کنند و پر کنند که پیک نیک با همه تعویص و تعمیر و گاز توش، جمعا شد ۲۲ هزار تومان. 

مسجد محمد(ص)مهمانشهر بچه های افغان آباد

  با مجتبی پسرم رفتیم مهمانشهر افغان آباد میبد. اسماعیل هم بود. موتورشون رو گرفته بودن که زنگ زدند و رفتیم محل ولی موتور رو ظاهرا برده بودن پارکینگ. شد وقت نماز. رفتیم مسجد اونجا و نماز مغرب رو خوندیم. اربته که مهر هم نبود که روی یک تکه کاغذ نماز و مغرب رو خوندیم. اینم عکس یادگاری ...