یک شغلِ شریف ساده

   امروز بعد از مدت ها، یک جفت کفش مشکی که درزِ چند سانتی کنار لنگه سمت چپش داشت رو بردم پیش کفاش خیابان شهید درویشی(ره) محمودآباد. سید بود. گفته شده بود مشهدیه. ولی خودش گفت مالِ افغانستانم و شهرِ مزار شریف. شاید ۴۰ سال باشه که اومده ایران. عکس پدرش که مرحوم شوده بود را بالای سرش نصب کرده بود. پیرمردی در لباس دینی و ریش سفید و شالِ سیاه. 

خوب حرف ها و درد دل ها را زد و شنید و آخرِ کار که گفتم چند مزدِِ دست، گفت ۲ تومن !!. کارت کشیدم و یک عکس یادگاری گرفتم و اومدم دنبالِ پیک نیک که داده بودم شیرش رو عوض کنند و پر کنند که پیک نیک با همه تعویص و تعمیر و گاز توش، جمعا شد ۲۲ هزار تومان. 

یک صبح روضه

    امروز صبح با اینکه هوا خیلی سرد بود رفتم منزل سید حسن علایی. چند سالیه این برنامه هست که قبل از آفتاب و بعد از اذان صبح روضه و یک حدیث کساء و بعدش صبحونه. چایی هم که وجه مشترک تقریبا همه ی مراسم های یزدی ها است

   حالا هم اومدم مسجد امام عج شهیدیه یا همون شورک قدیم، روضه سوم حاج حبیب روستایی زاده، پدر شهید محمدحسن روستایی زاده، روحشون شاد و شاد تر ...