سال ها از اون حادثه میگذره! هنوز تقریبا خونه نشینه، خدا سلامتش بداره، دوست هنرمندمون(خواننده و فرهنگی) علی بمان دهقانی، گفت می آیی بریم دیدن حاج آقا
کوچکی؟ منم گفتم بریم. فردا ساعت ۱۰ صبح. رفتیم و از دور حال و احوال کرونایی کردیم و نشستیم و پذیرایی و شعر و شیرینی و خاطرات ... خداحافظی ... البته سر
کوچه دیدم آقای بوجار حسینی هم رسیدند. گفتم کجا؟ گفت دیدن آقای کوچکی ...
محمودِ حسینی، نامی آشنا برای همه یا بیشتر ورزشکارای میبدی است. راستش رفته بودم چک حق الزحمه جواد را بدم که با جرثقیل برای موسسه خیریه ما کار کرده بود. از قضا گفت خونه محمود حسینی ام. گفتم منم خیلی وقته ندیدمش. سریع یه کم میوه خریدم مغازه طالبی و رفتم عیادت این معلولِ ورزشکار قدیمی و ورزش دوست فعلی
همین چهارشنبه گذشته با خانواده رفتیم یزد. سری زدیم زدیم به کارگاه خیاطی معلولین جسمی و حرکتی زیر نظر بهزیستی یزد. سه تا کارگه که چهارمی اش هم داشت آماده می شد...۱۳۰ تا کارگر از بهزیستی آقا و خانم، معلول جسمی و حرکتی و حتی درصدی از معلولین ذهنی!
